مقایسه اثر فرآوری علوفه خلر، برانرژی قابل متابولیسم برآورد شده با استفاده از روش های برون تنی

جهت افزایش ارزش غذایی و کاهش ترکیبات ضد تغذیه ای (اگزالیل دی آمینو پروپیونیک اسید (β-ODAP)‎ و تانن متراکم) علوفه خلر، از محلول های قلیایی سدیم هیدروکسید، سدیم بیکربنات، پتاسیم پرمنگنات و خاکستر چوب، پلی اتیلن گلیکول با وزن مولکولی 6000، و خیساندن با آب استفاده شد. انرژی قابل متابولیسم علوفه خلر فرآوری شده و بدون فرآوری با استفاده از آزمون تولید گاز، روش دو مرحله ای قابلیت هضم برون تنی و ترکیبات شیمیایی برآورد شد. در روش دو مرحله ای قابلیت هضم تنها فرآوری سدیم هیدروکسید سبب افزایش معنی دار انرژی قابل متابولیسم نسبت به شاهد شد. مقدار انرژی قابل متابولیسم علوفه خلر به وسیله روش تولید گاز، 52‎/8 (مگاژول در کیلوگرم ماده خشک) برآورد شد و بیشترین مقادیر انرژی قابل متابولیسم محاسبه شده بر اساس این روش مربوط به فرآوری های آب و پلی اتیلن گلیکول به ترتیب 48‎/11و 96‎/10 (مگاژول در کیلوگرم ماده خشک) بود. بین غلظت β-ODAP و میزان قابلیت هضم ماده آلی (47‎/0-) و ماده آلی قابل هضم در ماده خشک (48‎/0-) همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت. تانن متراکم موجود در علوفه خلر تاثیر منفی بر میزان قابلیت هضم ماده خشک نداشت (55‎/0). بنا بر نتایج این پژوهش و در نظر گرفتن مقادیر انرژی قابل متابولیسم برآورد شده، دو فرآوری سدیم هیدروکسید و آب به عنوان روش مناسب برای فرآوری علوفه خلر توصیه می شوند.