بررسی میزان شیوع کودک آزاری و نیز پیش بینی آن از طریق بررسی افسردگی و اضطراب والدین، سبک های دلبستگی و سلامت روانی نوجوانان پسر آنان

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع کودک آزاری و همچنین، پیش بینی آن از طریق بررسی متغیرهای افسردگی و اضطراب والدین، سبک های دلبستگی و سلامت روانی نوجوانان پسر آنان می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره راهنمایی شهر اردبیل بود. به منظور تعیین شیوع کودک آزاری یک مطالعه از نوع کاربردی و برای پیش بینی آن روش همبستگی از نوع تحلیل ممیز به کار رفته است. 2000 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای برای شیوع شناسی و از بین آنان 200 دانش آموز که بالاترین نمره و 200 دانش آموز که پایین ترین نمره را گرفته بودند، برای آزمون فرضیه ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های ضربه کودکی (CTQ)، افسردگی بک، اضطراب اسپیل برگر، سبک دلبستگی هازان و شیور و مقیاس تجدیدنظر شده نود سوالی علائم روانی (SCL 90 – R) می باشد. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی، روش تحلیل ممیز نیز مورد استفاده قرار گرفت. براساس نتایج به طورکلی، 85/14درصد آزمودنی ها در معرض کودک آزاری بالاتر از متوسط قرار گرفته بودند و کودک آزاری عاطفی شایع ترین نوع بود. همچنین، کودک آزاری را می توان از طریق متغیرهای افسردگی و اضطراب والدین، سبک های دلبستگی و سلامت روانی فرزندان پیش بینی نمود. از سوی دیگر با توجه به اثرات مخرب کودک آزاری، با انجام دادن پژوهش و شناسایی عوامل پیش بینی کننده آن می توان اقدامات مداخله ای لازم را به منظور پیشگیری از وقوع آن انجام داد.