مقایسه خصوصیات پرواری و ویژگی های لاشه بره و بزغاله های بومی استان فارس

در دو گروه آزمایشی و با استفاده از طرح کاملا تصادفی، خصوصیات پرواری و ویژگی های لاشه 24 بره نر کبوده شیراز و 24 بزغاله نر بومی فارس (هم سن شش ماهه) مورد مقایسه قرار گرفت. جیره های غذایی بر اساس جداول استاندارد غذایی تنظیم شد. مدت آزمایش 100 روز و در پایان آزمایش دام ها کشتار شدند. میانگین وزن ابتدای پروار برای دو گروه بره و بزغاله به ترتیب 1/26 و 4/20 کیلوگرم (01/0 >P)، وزن پایان پروار دو گروه به ترتیب 2/48 و 30 کیلوگرم (01/0 >P) و میانگین اضافه وزن روزانه آنها به ترتیب 221 و 96 گرم بود (01/0 >P). میانگین خوراک مصرفی روزانه برای دو گروه بره و بزغاله به ترتیب 1501 و 852 گرم بود و ضریب تبدیل غذایی آنها به ترتیب 78/6 و 87/8 محاسبه شد. خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی بین دو گروه متفاوت بود. درصد وزن لاشه سرد به وزن زنده برای دو گروه بره و بزغاله به ترتیب 83/50 و 76/44 (01/0 >P)، درصد وزن گوشت لاشه به وزن لاشه سرد دو گروه به ترتیب 22/61 و 38/71 (01/0 >P)، درصد وزن چربی فیزیکی لاشه دو گروه به ترتیب 03/24 و 77/4 (01/0 >P) و درصد وزن استخوان لاشه دو گروه به ترتیب 75/14 و 85/23 بود (01/0 >P). درصد وزن چربی داخلی به وزن زنده برای دو گروه بره و بزغاله به ترتیب 4/3 و 8/3 بود (05/0 P) و مساحت ماهیچه راسته آنها به ترتیب 58/13 و 82/7 سانتی متر مربع بود (01/0 >P). بره ها خوراک مصرفی و اضافه وزن روزانه بیشتر و راندمان تبدیل غذایی بهتری نسبت به بزغاله ها داشتند. درصد لاشه سرد و درصد چربی لاشه در بره ها بیشتر از بزغاله ها بود ولی درصد گوشت و استخوان لاشه در بزغاله ها بیشتر بود. از نظر اقتصادی، پروار بره ها به صرفه تر بود ولی گوشت بزغاله نسبت به بره، به دلیل درصد چربی لاشه کمتر و درصد گوشت بیشتر، کیفیت بالاتری داشت.