تحلیل نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت آب بران شبکه آبیاری و زه کشی: مورد دشت لیشتر

اهمیت پژوهش در مورد تقویت کننده ها و تسهیل کننده های مشارکت و توجه به آن ها در برنامه های بخشی و منطقه ای غیر قابل انکار است. پاسخ گویی به این سوال که چه عواملی بر گرایش افراد به مشارکت در فعالیت های مشارکتی و گروهی تاثیر دارند و اولویت آن ها چگونه است، به برنامه ریزان کمک می کند تا در طراحی برنامه های توسعه، با دید وسیع تری مسیر را برای رشد و توسعه مشارکت ذی نفعان هموار نمایند. در مطالعه حاضر به بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و مشارکت آب بران در مدیریت و بهره برداری از شبکه آبیاری و زه کشی دشت لیشتر گچساران پرداخته شده است. این پژوهش به روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. روایی پرسشنامه به وسیله کارشناسان و متخصصان مربوطه مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ از 0/73تا 0/90 برآورد شد. همچنین از مجموع کشاورزان تحت پوشش شبکه آبیاری و زه کشی دشت لیشتر، تعداد 190 بهره بردار با استفاده از جدول نمونه گیری پاتن به صورت تصادفی طبقه بندی شده انتخاب گردیدند. یافته های این پژوهش نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و مشارکت آب بران رابطه مستقیم و مثبتی وجود دارد. همچنین رابطه معنی دار و منفی بین سرمایه اجتماعی و عضویت در تعاونی آب بران وجود دارد. افزون بر این، تحلیل رگرسیونی نشان داده است که متغیرهای مستقل سرمایه اجتماعی، عضویت در تعاونی تولید، عضویت در تعاونی آب بران، تجربه ی کشاورزی و نگرش نسبت به نهادهای مربوط به امور آب و آبیاری در حدود 33 درصد از تغییرات متغیر میزان مشارکت در شبکه ی آبیاری و زه کشی را تبیین می کنند.