قدرت نگهداری اتصال دهنده ها در چند سازه آرد کاه برنج - پلی اتیلن سنگین در مراحل رطوبت دهی متناوب

دانستن مقاومت و رفتار اتصال دهنده ها در چندسازه های الیاف لیگنوسلولزی - ترموپلاستیک ها در شرایط مختلف سرویس از جمله شرایط خشک و مرطوب از اهمیت خاصی برخوردار است. در این پژوهش قدرت نگهداری اتصال دهنده ها شامل میخ و پیچ عمود بر سطح چندسازه آرد ساقه برنج- پلی اتیلن سنگین (HDPE) در مرحله خشک و 4 مرحله رطوبت دهی متناوب مورد بررسی قرار گرفت. تخته های چندسازه با چگالی اسمی g/cm31 و با نسبت های وزنی 45، 60 و 75 درصد آرد ساخته شدند که در برخی از آنها از پلی پروپیلن اصلاح شده با مالئیک انیدرید (MAPP) به نسبت وزنی 2% به عنوان سازگارکننده استفاده گردید. اندازه گیری ها با استفاده از دستگاه مکانیکی و به صورت آزمون انفصالی (کششی) انجام شد. نتایج نشان دادند که به طور کلی، افزایش درصد وزنی آرد ساقه برنج سبب کاهش قدرت نگهداری میخ و پیچ می شود. همچنین مشخص شد، طی مراحل رطوبت دهی، قدرت نگهداری میخ در سطح 45% آرد کاهش و در سطوح 60 و 75 % به جهت افزایش احتمالی درگیر شدن بدنه میخ در داخل چندسازه مرطوب، تا حدودی افزایش می یابد. در ارتباط با پیچ، قدرت نگهداری در سطح 45% و 60% آرد، پس از کاهش در مرحله اول رطوبت دهی، طی مراحل بعدی تقریبا ثابت می ماند، اما در سطح 75% تقریبا روند نزولی دارد. نتایج همچنین نشان دادند که مشابه سایر خواص مقاومتی این نوع چندسازه ها، سازگارکننده اثر تقریبا مثبتی بر قدرت نگهداری اتصال دهنده ها دارد.