جنگ و کودکی در آثار قیصر امین پور

در جنگ تحمیلی عراق و حامیانش علیه مردم ایران (1359-1367 . ش.)، علاوه بر آسیب به تاسیسات و امکانات کشور و نیز شهادت بسیاری از هموطنان رزمنده، به جسم و جان غیرنظامیان، از جمله زنان و کودکان بی دفاع هم، آسیب های جبران ناپذیری رسید. تحلیل بازتاب هنری رویداد و گزارش مقاومت مردم، به ویژه از زبان نویسندگان و شاعرانی که مسائل جنگ را تجربه کرده اند، بسیار آموزنده است.
قیصر امین پور (1338-1386 . ش.) از نخستین و توانمندترین گروه نویسندگان و شاعرانی بود که جنگ تحمیلی را در آثارشان به تصویر کشیده اند و از چهره های برجسته ادبی معاصر، هم در زمینه ادبیات کودک و نوجوان و هم در حوزه شعر مقاومت به شمار می آید. هدف از تحلیل گزاره های ادبی او، پاسخ به این پرسش ها است که جنگ با کودکان چه می کند و کودکان چه واکنشی در برابر جنگ از خود نشان می دهند؟ مسئله مورد پژوهش نیز نسبت میان دو مفهوم جنگ و کودکی، آن هم نه در میدان رزم، بلکه از میان آثار امین پور است که با رویکرد میان رشته ای بررسی می شود. مجموع نظر و هنر امین پور، اجمالا نشان می دهد که او در کنار روایت پایداری ها و دلاوری ها، از بیان نیازها و آزردگی های کودکان غافل نیست.