بررسی رابطه دی متیل آرژینین نامتقارن (ADMA) با آترواسکلروز کرونری و شدت تنگی کرونر

با توجه به شیوع آتروسکلروز کرونری و عوارض شناخته شده ناشی از آن و اهمیت اتیولوژی بیماری و به منظور بررسی نقش دی متیل آرژینین نامتقارن (ADMA) در ارتباط با آتروسکلروز و تنگی عروق کرونر، این پژوهش بر روی بیماران مبتلا به تنگی شرایین کرونری و گروه شاهد انجام شد.
در این پژوهش مورد- شاهدی،70 بیمار مبتلا به تنگی سرخرگ کرونر که بیماری آنها با آنژیوگرافی کرونری تایید شده بود و 70 شاهد که بر اساس آنژیوگرافی یا اسکن قلب، بیماری کرونر نداشتند و از لحاظ سن، جنس، همزمانی و شرایط اقتصادی و اجتماعی (مراجعین به یک مرکز) همسان سازی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میزان ADMA در سرم نمونه ها با استفاده از کیت الایزا Cusabio Brand ELISA Kits، Wuhan Huamei Biotech، Inc، China، اندازه گیری شد. بر مبنای میانگین مقدار ADMA، میزان مواجهه افراد دو گروه با این میزان به وسیله آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت و odd’s ratio (OR) محاسبه گردید. همچنین مقدار کمی ADMA در سه گروه بیماران خفیف، متوسط و شدید با آزمون ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق بر روی 70 بیمار مبتلا به تنگی شرایین کرونر در سنین 40 تا 75 سال و 70 نفر شاهد واجد شرایط آنها انجام گرفت. میزان ADMA در گروه شاهد 6/33±5/51 و در گروه مورد 37±4/94 نانوگرم در میلی لیتر بود که در گروه مورد بطور متوسط 3/83% بیشتر از گروه شاهد بود (001/0 p<). میزان ADMA در بیماران با بیماری خفیف، متوسط و شدید، به ترتیب برابر با 3/3±6/55، 2/9±5/79، و 7/35±9/108 بود (001/0 p<).
به نظر می رسد که میانگین میزان دی متیل آرژینین نامتقارن سرم در گروه بیمارن آترواسکلروز بالاتر بود و دگرگونی های این عامل در تنگی رگهای کرونر و شدت آن نقش دارد.