تاثیر مکمل دهی ال-کارنیتین بر سوخت و ساز چربی و کربوهیدرات بعد از فعالیت مقاومتی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مکمل دهی ال-کارنیتین بر سوخت و ساز چربی و کربوهیدرات بعد از فعالیت مقاومتی بود.
به این منظور، در یک طرح متقاطع، تصادفی و دو سو کور با اندازه گیری مکرر (یک هفته شست و شو)، 10 مرد سالم و تمرین کرده (سن 00/2±03/24 سال، وزن 31/5±26/72 کیلوگرم و قد 02/5±90/173 سانتی متر)، روزانه دو گرم ال-کارنیتین یا دارونما را به مدت یک هفته مصرف، و سپس 6 حرکت فعالیت مقاومتی را انجام دادند، هر حرکت در سه ست 12 تکراری با شدت %55 یک تکرار بیشینه اجرا شد، و فاصله ی استراحتی بین هر حرکت و هر ست 60 ثانیه بود. گازهای تنفسی برای محاسبه ی اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات اندازه گیری شد. نمونه های خونی وریدی در زمان های قبل و بعد از مکمل دهی، بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی، یک ساعت ریکاوری و پس از 24 ساعت ریکاوری برای اندازه گیری فاکتورهای ال کارنیتین، گلوکز، اسید چرب آزاد غیر استرفیه شده، گلیسرول و انسولین گرفته شد.
یافته های به دست آمده از بررسی حاضر نشان داد با مکمل ال کارنیتین، غلظت ال کارنیتین پلاسما 14% افزایش پیدا نمود (05/0P≤)، اما در گروه دارونما تغییری مشاهده نشد. هم چنین، میزان اکسیداسیون کربوهیدرات با مکمل ال کارنیتین بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی به صورت معنی داری در مقایسه با دارونما کمتر بود (05/0P≤). درحالی که، تفاوت معنی داری در هیچ یک از متغیرهای اندازه گیری شده ی دیگر طی مکمل دهی با ال-کارنیتین و دارونما مشاهده نشد (05/0P>).
به احتمال زیاد افزایش غلظت پلاسمایی انسولین طی مصرف مکمل و دارونما بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی منجر به مهار اکسیداسیون چربی در پژوهش حاضر شده باشد.