تاثیر مقاربت جنسی در کاهش نیاز به اینداکشن در زمان ترم

زایمان، مسیر نهایی و مهمترین قسمت بارداری محسوب می شود و آماده بودن سرویکس یکی از مهمترین جنبه های پیشرفت زایمان می باشد. انجام مقاربت جنسی باعث تحریک دهانه رحم و ترشح پروستاگلاندین می شود که ممکن است باعث انقباض رحم و شروع دردهای زایمانی شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مقاربت جنسی بر شروع زایمان و پیشگیری از زایمان پست ترم انجام شد.
این مطالعه آینده نگر در سال 1390 بر روی 212 زن باردار بالای 39 هفته با خطر پایین مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان های آموزشی قائم و ام البنین انجام شد. نمونه گیری به روش غیر احتمالی مبتنی بر هدف انجام شد. افراد واجد شرایط ورود به مطالعه انتخاب و در دو گروه شاهد (102 نفر) و مورد (110 نفر) قرار گرفتند. گروه شاهد، افراد بارداری بودند که هیچگونه مقاربت جنسی تا زمان زایمان نداشتند و در گروه مداخله، افراد باردار بعد از انجام معاینه واژینال و تعیین بیشاب اسکور و انجام نان استرس تست، از هفته 39 بارداری هفته ای 2-1 بار مقاربت جنسی داشتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی تست، کای اسکوئر و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین سن بارداری در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (3/0=p) ولی نیاز به تحریک زایمان (0001/0>p) و میزان سزارین (034/0=p) در گروه مورد به طور معنی داری کمتر و میانگین نمره بیشاب در هنگام پذیرش (002/0=p) بالاتر بود. میزان بارداری پست ترم (88/0=p) و عوارض زایمانی (68/0=p) در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
مقاربت جنسی در زنان باردار می تواند باعث شروع خود به خودی انقباض و نیاز کمتر به اینداکشن و کاهش میزان سزارین شود.