بررسی میزان شیوع و یافته های آسیب شناسی سنگ های صفراوی در بز

سنگ های صفراوی توده های سفتی هستند که در داخل صفرا شکل می گیرند. به نظر می رسد دو نوع اصلی سنگ های صفراوی (رنگدان های و کلسترولی) توسط مکانیسم های کاملا متفاوتی از نظر آسیب شناسی بروز می یابند.
این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع، بررسی ترکیب شیمیایی و یافته های باکتری شناسی و آسیب شناسی سنگ های صفراوی در بز انجام گرفت.
در این تحقیق تعداد 411 راس بز در کشتارگاه جونقان در استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفتند.
در 5 راس (2/1)% از بزهای مورد بررسی، سنگ های کیسه صفرا یافت شدند. موارد بروز سنگ های صفراوی در دام های بالغ به طور معنی داری (05/0)p< بیشتر بود. تفاوت معنی داری بین دام های نر و ماده از نظر حضور سنگ های صفراوی دیده نشد. تجزیه شیمیایی سنگ ها نشان داد که در 4 راس از بزهای مبتلا سنگ ها از نوع رنگدان های (بیلی–روبین) و در 1 راس از نوع کلسترولی می باشد. ترکیب شیمیایی صفرا در بزهای مبتلا بررسی شد. از کشت باکتریایی صفرا در 3 راس از بزهای مبتلا باکتری های اشرشیا کلی و سالمونلا جدا شد. در مطالعه میکروسکوپی کیسه های صفرای حاوی سنگ، غدد کیستی، آتروفی و نکروز لایه مخاطی، ادم، ترشح کانونی و منتشر لنفوسیت ها در لایه زیرمخاطی و هیپرتروفی عضلات صاف دیده شد.
نتیجه گیری نهایی: این تحقیق نشان داد که میزان شیوع هر دو نوع سنگ صفراوی در بز پایین است و با این که سنگ های کیسه صفرا می توانند باعث آماس مزمن کیسه صفرا شوند ولی بعید است که از نظر بالینی اهمیت چندانی داشته باشند.