مطالعه مقایسه ای تاثیر استفاده از مدل های مختلف برنامه خاموشی در وقوع سندرم آسیت و پارامترهای متابولیکی در جوجه های گوشتی با رشد سریع

در جوجه های گوشتی با رشد سریع، افزایش مصرف اکسیژن آنها را به آسیت مستعدتر نموده است و استفاده از مدل های تاریکی در پرورش جوجه از طریق کاهش مصرف اکسیژن سبب کاهش بروز آسیت می شود. مطالعه مقایسه ای استفاده از مدل های مختلف تاریکی برای کاهش وقوع آسیت و تاثیر آن بر پارامترهای متابولیکی جوجه های گوشتی است. 1000 قطعه جوجه گوشتی جنس نر و از خط پدری لاین، تهیه و در چهار برنامه نوری متفاوت تقسیم و تا 42 روزگی نگهداری شدند. جوجه ها و غدای مصرفی آنها هفتگی توزین و تلفات روزانه کالبد گشایی و گزارش گردید و غلظت هورمون های 3T و 4T خون آنها اندازه گیری شد. استفاده از برنامه های خاموشی سبب کاهش تعداد تلفات آسیت گردید. وزن جوجه ها از نظر آماری فقط در 21 روزگی بطور معنی دار، تحت تاثیر روش خاموشی قرار گرفت و جوجه های گروه کنترل نسبت به سایر گروه ها از وزن بیشتری برخوردار بودند. در حالی که وزن نهایی جوجه های چهار گروه در پایان دوره از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان نداند. از طرفی غلظت 3T و 4T پلاسمای خون جوجه ها تحت تاثیر برنامه خاموشی قرار گرفت. فعالیت این هورمون ها همزمان با کاهش سرعت رشد جوجه طی هفته های دوم و سوم دوره پرورش نسبت به گروه شاهد به شکل معنی داری کاهش یافت که موید کاهش فعالیت متابولیک و کاهش مصرف اکسیژن در این سنین حساس است. نتیجه گیری نهایی: آرمایش نشان داد اگر در مرغداری های گوشتی خطر ابتلا به آسیت بالا باشد جهت کاهش تلفات ناشی از آسیت می توان به جای برنامه نوری مداوم، مدت زمان خاموشی را در سالن ها افزایش داد بدون اینکه تاثیر منفی قابل توجه ای بر وزن نهایی جوجه های گروه خاموشی داشته باشد.