بهینه سازی کالوس زایی و باززایی در دو رقم اسفناج با استفاده از سه ریزنمونه ی مختلف

اسفناج یکی از سبزیجات برگی مهم در اکثر کشورها بوده و به علت این که دارای بیش ترین تعداد کلروپلاست می باشد و همچنین تعداد ژنوم کلروپلاستی در یک کلروپلاست آن بسیار زیاد است یکی از قدیمی ترین گیاهان مدل برای مطالعه کلروپلاست است. لذا بهینه سازی باززایی این گیاه ضروری است. این پژوهش به منظور بهینه سازی کالوس زایی و باززایی گیاه اسفناج، با استفاده از سه ریزنمونه برگ، هیپوکوتیل و کوتیلدون در سه آزمایش فاکتوریل جداگانه، با غلظت ها و ترکیبات مختلف از تنظیم کننده های رشد گیاهی IAA، 2،4-D و GA3 در قالب طرح کاملا تصادفی روی محیط کشت پایه MS جهت ارزیابی باززایی دو رقم Orai و Viroflay اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین انگیزش کالوس از ریزنمونه برگ رقم Orai با 1/0 تا 5/0 میلی گرم 2،4-D و رقم Viroflay با غلظت 5/0 تا 1 میلی گرم 2،4-D صورت گرفت که بعد از انتقال به محیط حاوی 2،4-D، کنتین و GA3 به ترتیب با غلظت های 01/0، 2 و 1 میلی گرم درلیتر، در ژنوتیپ Orai گیاهچه تولید نمودند. همچنین کالوس های حاصل از ریزنمونه های هیپوکوتیل در ژنوتیپ Viroflay پس از قرار گرفتن روی محیط حاوی 2 میلی گرم درلیتر IAA و 4/3 میلی گرم درلیتر GA3 باززایی شدند. باززایی در ریزنمونه کوتیلدون هر دو ژنوتیپ در هیچ یک از محیط های کشت رخ نداد.