مداخلات ارگونومی کلان و تاثیر آن بر بهره وری و کاهش ضایعات اسکلتی- عضلانی

نتایج بررسی ها نشان می دهد که در کشور ما به مباحث تئوری و کاربردی ارگونومی توجه جدی و قابل قبول نشده است. لذا هدف از انجام این پژوهش ارایه الگویی است که بتوان با بکارگیری ارگونومی بهره وری را افزایش و ریسک فاکتورهای ارگونومیکی را در سیستم های اجتماعی- فنی کاهش داد.
در این پژوهش یک مدل تئوری برای هدایت و راهنمایی«فرآیندهای مداخلات ارگونومی» و ارزیابی آن ارایه گردید و در یک مجموعه آموزشی(EO) به کار برده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان و اعضای هیئت علمی می باشند. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد. ابزار سنجش ضایعات اسکلتی- عضلانی در دو جامعه شاهد و نمونه «پرسش نامه نگاشت بدن» می باشد. برای تجزیه و تحلیل مقایسه ای داده های آماری به دست آمده؛ از اعداد فازی و سطح محصور اعداد فازی استفاده گردید.
بررسی مقایسه ای دستاوردهای مداخله ارگونومی؛ نسبت به سال پایه؛ نشان دهنده توسعه فعالیت ها، کاهش هزینه ها و افزایش درآمد و گسترش کار با نیروی انسانی کمتر می باشد. تجزیه و تحلیل داده های«پرسش نامه نگاشت بدن» با نگرش فازی نشان می دهد که سطح محصور اعداد فازی متعلق به درجه ابعاد کیفیتی ناراحتی جامعه ای که در آن مداخله ارگونومی انجام شده کمتر از جامعه شاهد است.
نتایج حاصل از ارزیابی مداخلات ارگونومی خرد و کلان(ارگونومی جامع) در این پژوهش نشاندهنده اثرات مثبت به کارگیری این دانش در افزایش نوآوری و انگیزه کارکنان در حل مشکلات نسبت به سال پایه می باشد. کارآیی اکثر واحدها در EO؛ به علت کاهش ضایعات اسکلتی- عضلانی و فعالیت های کارگروه ها و اجرای عوامل ارگونومیکی؛ بهبود پیدا کرده است.