مقایسه ی ویژگی های اپیدمیولوژیک، علایم بالینی و آزمایشگاهی اپیدیدیموارکیت بروسلایی با دیگر علل اپیدیدیموارکیت باکتریال

بروسلوز بیماری مشترک انسان و حیوان می باشد که می تواند بسیاری از اعضا و بافت ها را درگیر کند. اپیدیدیموارکیت بروسلایی یکی از عوارض موضعی بروسلوز می باشد هدف این مطالعه مقایسه ی ویژگی های اپیدمیولوژیک، بالینی و آزمایشگاهی اپیدیدیموارکیت بروسلایی و اپیدیدیموارکیت غیراختصاصی بود.
این مطالعه ی تحلیلی- مقطعی بر روی دو گروه از بیماران مبتلا به اپیدیدیموارکیت بروسلایی و اپیدیدیموارکیت غیراختصاصی در بیمارستان ولی عصر اراک طی سال های 1385 تا1390 انجام شد. 40 بیمار مبتلا به اپیدیدیموارکیت بروسلایی با 40 بیمار مبتلا به اپیدیدیموارکیت باکتریال (غیر بروسلایی) مقایسه شدند و نتایج با استفاده از روش Student T test و Mann-Whitney U test و آزمون Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه از نظر سنی (82/0P=)، وجود تب (17/0P=)، سابقه ی دستکاری ارولوژیک (23/0P=)، افزایش ESR (28/0P=) و CRP (45/0P=) تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد؛ ولی از نظر وجود تورم و درد مفاصل (02/0P=)، افزایش گلبول های سفید (05/.>P)، پیوری (002/0P=) علایم ادراری شامل شوزش و تکرر ادرار (004/0P=)، وجود تعریق (05/0>P) و محل سکونت (004/0P=) تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده گردید.
این مطالعه نشان داد که وجود اپیدیدیموارکیت بدون علایمی نظیر دیزوری، فرکونسی، لوکوسیتوز و پیوری احتمالا به نفع اپیدیدیموارکیت بروسلایی است و در مناطق اندمیک بروسلوز به نظر می رسد پزشکان بتوانند از این یافته ها در تشخیص و درمان سریع تر اپیدیدیموارکیت بروسلایی استفاده کنند.