مطالعه تطبیقی مسائل زنان حاشیه نشین به منظور مدیریت آسیب های اجتماعی

در این مقاله تلاش شده است تا نتایج پیمایش محققان درباره مسائل زنان حاشیه نشین در محله جعفرآباد کرمانشاه و مناطق حاشیه همدان مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
محققان در این تحقیق از روش مطالعه پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه محقق ساخته بهره گرفته اند. حجم نمونه شامل 154 نفر از زنان حاشیه نشین کرمانشاه و 215 نفر از زنان در نواحی حاشیه همدان می باشد.
نتایج این بررسی نشان می دهد که زنان دارای وضعیت تحصیلات پایینی هستند، اقتصادی خانوار و مسکن زیر استاندارد است و بعد خانوار و باروری زنان بالا است. تعلق شهروندی متوسط تا کم می باشد. آسیب های اجتماعی به طورکلی و زنان به طور خاص در این مناطق زیاد بوده و نهایتا اینکه رضایت از مدیریت شهری در بین زنان حاشیه نشین نیز اندک است.
بر اساس یافته های استنباطی تحقیق نیز کسانی که سابقه سکونت بیشتری در محله داشته اند، معتقد بوده اند که میزان آسیب های اجتماعی در محله زیاد می باشد برعکس کسانی که سابقه سکونت کم تری در محله داشته اند میزان آسیب های اجتماعی در محله را پایین می داشته اند. همچنین کسانی که سابقه سکونت بیشتری در محله داشته اند در مقایسه با کسانی که سکونت کم تری داشته اند، دارای تعداد فرزندان بیشتری بوده اند. مسن ترها رضایت کمتری نسبت به جوان ترها از عملکرد نهادهای رسمی داشته اند اما مشارکت اجتماعی شان نسبت به جوان ترها بیشتر بوده است.