ارزیابی اثر ضد دردی تجویز تیموکینون در موش صحرایی دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی سرم

هیپرآلژزی یکی از علائم دیابت قندی محسوب می شود که کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. تیموکینون مشتق از سیاهدانه دارای آثار ضد دیابتی و ضد التهابی است. در این بررسی اثر ضد دردی آن در موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد ارزیابی قرار گرفت.
موش ها به گروه های کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای تیموکینون، دیابتی، کنترل و دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتی و دیابتی های تیمار شده با دوز پایین یا بالای تیموکینون تقسیم شدند. تیموکینون در دو دوز 5/2 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم (داخل صفاقی) بعد از یک هفته از القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین به مدت 5 هفته تجویز شد.
تیموکینون موجب کاهش معنی دار نمرات درد موش های دیابتی در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین شد (05/0p<) و تزریق سدیم سالیسیلات نمره درد را در مرحله مزمن به طور معنی دار کاهش داد (01/0p<). به علاوه، تجویز تیموکینون به موش های دیابتی یک کاهش معنی دار در مدت زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نکرد؛ همچنین، تیموکینون میزان مالون دی آلدئید را در سرم موش های دیابتی به طور معنی دار کاهش داد (05/0p<) تجویز تیموکینون موجب کاهش معنی دار شدت درد در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین در مدل تجربی دیابت قندی می شود و بر آستانه درد حرارتی تاثیر ندارد و بخشی از این اثر از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در نواحی محیطی بدن به انجام می رسد.