اثربخشی 8 هفته تمرین ایروبیک و دستکاری دارویی بر شاخص های متابولیک در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

هدف این پژوهش بررسی آثار تمرین با و بدون دستکاری دارویی بر میزان برخی از متابولیت ها و سوبستراهای خون در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
49 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور تصادفی به 4 گروه تمرین-داروی کامل، تمرین-نیمه دارو، بی تمرین-داروی کامل، و بی تمرین-نیمه دارو تقسیم شدند مداخله تمرینی شامل 8 هفته سه جلسه ای فعالیت ایروبیک بود. گلوکز خون ناشتا، گلوکز 2 ساعت بعد از وعده غذایی، تری گلیسیرید، کلسترول، کلسترول LDL و HDL، اوره و کراتینین پیش و پس از مداخله در 4 گروه اندازه گیری شد.
در گروه تمرین-داروی کامل، کاهش معنا داری در گلوکز ناشتا، گلوکز دو ساعت بعد از وعده غذایی، تری گلیسرید و اوره مشاهده شد. در گروه تمرین-نیمه دارو فقط گلوکز ناشتا کاهش معنادار داشت. در گروه بی تمرین-داروی کامل افزایش گلوکز ناشتا، گلوکز 2 ساعت بعد از وعده غذایی و اوره معنادار بود. در گروه بی تمرین-نیمه دارو افزایش معناداری در گلوکز ناشتا، گلوکز 2 ساعت بعد از وعده غذایی، تری گلیسرید و کراتینین مشاهده شد.
فعالیت بدنی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند بهبود کنترل قند خون و کاهش سطح تری گلیسرید و اوره را در پی داشته باشد. بهترین نتیجه، زمانی حاصل می شود که فعالیت بدنی با مصرف کامل داروهای تجویزی همراه باشد. مصرف دارو به تنهایی نمی تواند کمکی در بهبود وضعیت شاخص های متابولیک این دسته از بیماران داشته باشد و انجام فعالیت های بدنی مناسب در فرآیند درمان بسیار مهم است. از طرفی کاهش دوز داروی مصرفی بدون تمرین بدنی می تواند عواقب وخیمی برای بیماران دیابتی نوع 2 داشته باشد.