تجربیات کودکان سن مدرسه از بستری شدن در بیمارستان: یک تحقیق کیفی

بستری شدن کودک می تواند اثرات منفی روی سلامت روانی وی داشته باشد. هدف از این مطالعه، تبیین تجربیات کودکان سن مدرسه از بستری شدن در بیمارستان بود.
مطالعه با رویکرد کیفی از نوع آنالیز محتوای قراردادی بر روی 25 کودک سن مدرسه مبتلا به بیماری مزمن بستری در بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران و بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1388 انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات با استفاده از تکنیک های غیرمستقیم نقاشی و داستان سرایی انجام شد.
یافته های مطالعه منعکس کننده تجربیات مثبت و منفی کودکان از بستری شدن بود. ترس از درد، تهدیدکننده بودن محیط بیمارستان، نگرانی از عقب ماندگی تحصیلی و کسالت آور بودن محیط بیمارستان، تجربیات منفی کودکان را تشکیل می داد. کودکان در پاسخ به ترس و نگرانی، از استراتژی های مقابله ای خودمحافظتی و جستجوی اطمینان خاطر استفاده می کردند. یافتن دوستان جدید، آشنایی با نقش های کادر درمان، ارتقاء سازگاری با استرس و آشنایی با پروسیجرهای تشخیصی و درمانی، تجربیات مثبت حاصل از بستری شدن در بیمارستان بود.
بستری شدن، ذاتا تجربه مثبتی برای کودکان به همراه دارد و تجربیات منفی کودکان از بستری شدن ناشی از عدم توجه به ویژگی ها و نیازهای تکاملی آنان و فقدان به کارگیری مداخلات موثر مطابق با این نیازهاست. به کارگیری نگاه کل نگر در مراقبت از کودکان می تواند تجربه کودکان از بستری شدن را به یک تجربه مثبت تبدیل نماید.