اثر شوری بر روابط آبی، تنظیم کننده های اسمزی و عملکرد سه گونه دارویی از جنس بارهنگ

به به منظور بررسی اثر شوری بر روابط آبی، روابط یونی، قندهای محلول، محتوای پرولین، فلورسانس کلروفیل و عملکرد در سه گونه دارویی اسفرزه اواتا (Plantago ovata)، اسفرزه پسیلیوم (Plantago psyllium) و بارهنگ کبیر (Plantago major)، آزمایشی در سال 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر ولی عصر رفسنجان به اجرا در آمد. آزمایش به به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. عامل اول شامل 4 سطح شوری (0، 9، 15 و 21 دسی دسی زیمنس بر متر) و عامل دوم شامل سه گونه دارویی اسفرزه اواتا، اسفرزه پسیلیوم و بارهنگ کبیر بود. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نمک، محتوای آب نسبی در هر سه گونه کاهش یافت، هر چند روند کاهشی بین سه گونه متفاوت بود. افزایش غلظت نمک محتوای سدیم برگ را افزایش و محتوای کلسیم، منیزیم و پتاسیم برگ را در این سه گونه کاهش داد. با افزایش غلظت نمک محتوای محتوای یون ها به طور به طور معنی داری در برگ کاهش یافت. محتوای پرولین و قندهای محلول تحت تحت تااثیر سطوح مختلف شوری قرار نگرفت و تنها نوع گونه بر این صفات تاثیر موثر گذار بود. در گونه بارهنگ کبیر بالاترین عملکرد بذر مربوط به تیمار شاهد و پایین ترین پایین ترین مقدار آن مربوط به سطح شوری 21 دسی دسی زیمنس بر متر بود. در گونه اسفرزه اواتا و پسیلیوم در سطح شوری 21 دسی دسی زیمنس بر متر بذری تشکیل نشد. در میان سه گونه مورد مطالعه، گونه بارهنگ کبیر در حفظ تعادل مطلوب یونی، محتوای آب نسبی و عملکرد در شرایط شوری از توانایی بالاتری نسبت به دو گونه دیگر برخوردار بود.