افزایش ناهنجاری های کروموزومی در لنفوسیت های کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد بعد از تابش اشعه گاما

لوسمی لنفوبلاستی حاد، متداول ترین نوع بدخیمی در کودکان است که از تغییر شکل بدخیم سلول های خون ساز و در نتیجه ازدیاد لنفوییدهای نابالغ در مغز استخوان و خون شناخته می شود. هدف مطالعه، بررسی میزان حساسیت لنفوسیت های خون محیطی بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد به پرتو گاما در پیدایش ناهنجاری های کروموزومی در مقایسه با گروه کنترل سالم، در محیط In vitro بوده است.

جهت تعیین حساسیت کروموزومی بیماران به اشعه گاما، دو آزمون سنجش حساسیت کروموزومی G2- و G0- برای 20 کودک مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد و 30 فرد سالم، به کار برده شد. در این تحقیق میزان ناهنجاری هایی از قبیل شکست ها و یا شکاف های کروموزومی و کروماتیدی و تبادلات کروماتیدی مورد بررسی و میانگین این ناهنجاری ها در گروه بیماران با گروه افراد سالم و هم چنین با گروه بیماران مبتلا به آتاکسی- تلانژکتازی (Ataxia Telangiectasia، AT) به عنوان گروه کنترل مثبت مقایسه شد.

بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد از نظر میانگین ضریب ناهنجاری های بررسی شده در مقایسه با گروه افراد سالم اختلاف معنی داری داشتند (01/0P<) و از نظر درصد افراد حساس به اشعه، 65% این بیماران حساس به اشعه گاما و 35% مشابه افراد گروه کنترل سالم بودند. در ضمن بیماران مبتلا به AT بالاترین حساسیت به پرتو گاما را داشتند (001/0P=).

درصد بالایی از بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد نسبت به پرتو رادیوتراپی حساس هستند و از این رو بایستی مراقبت های لازم را از قبیل قرار دادن آن ها در مقابل وسایل تشخیصی و درمانی غیرضروری که اشعه گاما و یا اشعه x را مورد استفاده قرار می دهند اجتناب نمود.