مقایسه فرکانس پایه در کودکان دارای شنوایی عادی و کودکان دچار درجات مختلف افت شنوایی

شنوایی یکی از حواس مهم در کنترل حلقه بسته و از عوامل تاثیر گذار بر روی صوت می باشد؛ چرا که پس نورد (Feedback) لازم را برای کنترل صوت فراهم می کند. در افراد با افت شنوایی به دلیل عدم برخورداری از چنین پسنوردی، توانایی کنترل حرکتی عضلات مربوط به ساز و کارهای آواسازی و تولید گفتار تحت تاثیر قرار می گیرد. در نتیجه نمی توانند فرکانس پایه (Fundamental frequency یا F0) خود را تنظیم کنند که منجر به کاهش وضوح گفتار در آن ها می شود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه پارامتر آکوستیکی F0 در کودکان با درجات مختلف افت شنوایی با همتاهای عادی بود.
صدای 28 کودک دارای افت شنوایی (متوسط، متوسط تا شدید، شدید و عمیق) و 28 کودک دارای شنوایی عادی در گروه سنی 7 تا 9 سال مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان تک زبانه، فارسی زبان بودند. از آزمودنی ها خواسته شد که واکه /a/ را سه بار بکشند. میانگین F0 با استفاده از نرم افزار Praat نسخه 5.3.13 محاسبه شد. جهت تعیین وجود تفاوت بین میانگین F0 در گروه ها از آزمون One way ANOVA و برای تعیین تفاوت معنی دار در گروه ها آزمون Post hoc DUNNET استفاده شد.
بیش ترین و کمترین میزان F0 به ترتیب در گروه افت شنوایی عمیق و گروه عادی بود. نتایج آزمون ANOVA نشان داد که میانگین F0 در گروه ها متفاوت است (0/025 = P) و این تفاوت به لحاظ آماری بین F0 کودکان دارای افت شنوایی عمیق و گروه شاهد بود (0/005 = P).
میانگین F0 با افزایش افت شنوایی، افزایش می یابد. این حالت ممکن است به عنوان مکانیزمی برای جبران نبود پس نورد شنیداری باشد. آن چه در این پژوهش به دست آمد، نشان می دهد که با تشدید افت شنوایی میانگین F0 افزایش می یابد، ولی تعیین مرز بین طبیعی و مرضی بودن صدای نمونه های مورد مطالعه نیازمند پژوهش دیگری است.