بررسی رابطه بین مهارت های اجتماعی و رشد زبان دریافتی در کودکان 4 تا 6 ساله فارسی زبان

زبان و مهارت اجتماعی دو مشخصه نوع بشر هستند که در زندگی انسان نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. اکتساب گفتار و زبان یکی از مهم ترین مولفه های رشد است که کاملا وابسته به محیط اجتماعی شکل می گیرد. در این بین، زبان بیانی و دریافتی دو عنصر کلیدی رشد زبان محسوب می شوند که نقش مهی را در رشد و گسترش کفایت اجتماعی کودک بازی می کنند. هدف از این پژوهش، بررسی وجود ارتباط بین رشد زبان دریافتی و ابعاد مهارت های اجتماعی در کودکان 4 تا 6 ساله فارسی زبان بود.
در این پژوهش، 123کودک 4 تا 6 سال (76 پسر و 47 دختر) که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، از طریق تصادفی چند مرحله ای از بین همه مهدکودک های شیراز (144 مهدکودک)، انتخاب شدند. در ابتدا از این کودکان آزمون رشد زبان و مقیاس نظام درجه بندی مهارت های اجتماعی که شامل دو فرم معلم و والدین است، گرفته شد. داده های حاصله با استفاده از روش ضریب همبستگی Pearson، توسط نرم افزار 16SPSS و در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
ضریب همبستگی Pearson ارتباط مثبت و معنی داری را بین تحول زبان دریافتی و ابعاد مهارت های اجتماعی فرم معلم نشان داد (0/01 > P)، ولی همبستگی معنی دار بین تحول زبان دریافتی و ابعاد مهارت های اجتماعی فرم والدین وجود نداشت (0/01 < P). همچنین، بین نظرات معلم و والدین همبستگی معنی داری وجود نداشت (0/01 < P).
یافته های تحقیق حاضر، رابطه مثبت معنی داری را بین تحول زبان دریافتی و ابعاد مهارت های اجتماعی آشکار ساخت که این ارتباط تنها از دیدگاه معلمان معنی دار است. بر این اساس، باید به شرایط متفاوت محیط خانه و محیط آموزشی در امر تعلیم و تربیت مهارت اجتماعی به کودکان توجه کرد و در این راستا سعی کرد که آموزش های لازم را در هر دو محیط برای آن ها فراهم نمود؛ چرا که رشد این مهارت ها می تواند به رشد زبان دریافتی کودکان کمک کند.