بررسی الگوی زمانی خیشومی شدگی در گفتار کودکان فارسی زبان 4 تا 12 ساله با و بدون شکاف کام

پرخیشومی از رایج ترین اختلالات تشدید در کودکان دارای شکاف کام است. الگوهای خیشومی شدگی در زبان های مختلف، متفاوت می باشد. زمان بندی ضعیف حرکات کامی- حلقی در ارتباط با سایر اندام های تولیدی منجر به پرخیشومی می شود. اگر چه ارزیابی ادراکی، استانداردی طلایی برای ارزیابی پرخیشومی می باشد، ولی دارای مشکلاتی است که از اعتبار آن می کاهد. تجزیه و تحلیل های آکوستیکی می تواند مکمل ارزیابی های ادراکی باشد. هدف این مطالعه، بررسی تفاوت الگوی زمانی گفتار در کودکان دارای شکاف کام و طبیعی فارسی زبان می باشد و این که کدام بافت آوایی بیشترین تفاوت را بین دو گروه می گذارد.
امواج آکوستیکی و طیف نگاشت حاصل از نمونه صدای 14 کودک دارای شکاف کام و 14 کودک طبیعی 4 تا 12 ساله فارسی زبان که همزمان از دهان و بینی ضبط شده بودند، با استفاده از نرم افزار Praat مورد بررسی قرار گرفت و دیرش کل خیشومی شدگی در سه بافت pamap، pimip، pumup محاسبه گردید. داده ها در سطح معنی داری 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 > P).
کودکان دارای شکاف کام دیرش کل خیشومی شدگی طولانی تری نسبت به کودکان طبیعی داشتند. تفاوت دیرش کل خیشومی شدگی در دو گروه و همچنین در میان سه بافت آوایی معنی دار بود (001/0 > P).
دیرش خیشومی شدگی طولانی تر در گروه دارای شکاف کام نسبت به گروه طبیعی نشان داد که کودکان دارای شکاف کام الگوهای زمانی گفتاری انحراف یافته یا باتاخیر نسبت به کودکان طبیعی دارند. استفاده از ارزیابی آکوستیکی ویژگی های زمانی گفتار جهت بررسی کمی ویژگی های تشدید در کودکان دارای شکاف کام و تمییز از کودکان طبیعی مفید می باشد.