کاربرد پدافند غیر عامل در ژئوپلیتیک و برنامه ریزی شهری (شهرستان شهریار)

پدافند غیرعامل و کاربرد آن در ژئوپلیتیک و برنامه ریزی شهری و منطقه ای تاریخچه ای طولانی دارد. صحت این ادعا را می توان در جنگ های صدر اسلام (سلمان فارسی) و تدابیر دفاعی همچون: حفر خندق و حصار، و ایران باستان در ساخت: زیگورات، کهندژ، شارستان، رباط، دیوار و... جستجو نمود، اما با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییرات بنیادین در تسلیحات نظامی؛ لزوم بکارگیری پدافند غیرعامل نوین در کاهش تلفات و خسارات جنگهای نوین، به خصوص در شهرها بیش ازپیش احساس می شود. ایران به عنوان یک بازیگر مستقل بین المللی با اهداف ایدئولوژیک مثل: مردم سالاری دینی، اقتدارگرایی (عزت طلبی)، ضد هژمونی، حفظ تمامیت ارضی، استقلال سیاسی، الگوی پیشرفت بومی، تمدن معنوی، امنیت ملی، قدرت سازی، بازتولید قدرت، الهام بخشی، الگوی پیشرفت بومی و ایرانی اسلامی و... همچنین به دلیل قرارگیری در خاورمیانه و موقعیت های منحصر به فرد ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچرال، ژئوراهبردی، ژئوایدئولوژیک، هیدروپلیتیک، آئرواستراتژیک، ژئومدیا، رسالت جهانی و منطقه ایی و اعتماد به نفس ناشی از آن؛ مورد طمع، ترس و تهدید هژمونی جهانی است. این پژوهش از نوع کاربردی است و متغیرهای مورد بررسی در آن شامل شناسایی مکان های حیاتی، حساس و مهم شهریار، به منظور کاهش خسارت های ناشی از حملات دشمن، بالا بردن قدرت دفاعی، آستانه مقاومت ملی، بازدارندگی و شهرسازی دفاعی و نهایتا شکل گیری شهر قدرت و شهر ایرانی- اسلامی است. روش جمع آوری اطلاعات عمدتا کتابخانه ای بوده و با توجه به نوع تحقیق از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است. در این مقاله از تکنیک ماتریسی برای بررسی انطباق نظام شهری شهریار با اصول پدافند غیرعامل استفاده شده است که به شناسایی شهرک اداری شهریار و تبعات تمرکز بیش از 40 مرکز در این شهرک پرداخته شده؛ نتایج پژوهش بیانگر عدم رعایت اصول پدافند غیرعامل در شهرک اداری شهریار است. بدین طریق می توان قبل از وقوع جنگ برای کاهش خسارات جانی و مالی نقاط استراتژیک شهر، جایی که ادامه حیات شهر و مقاومت آن وابسته به این مراکز است اقدام نمود.