کانی شناسی و ژئوشیمی کانسنگ های لاتریتی پرمین در شرق شاهین دژ،

شرق شاهین دژ (جنوب استان آذربایجان غربی)، به عنوان بخشی از کمربند بوکسیت کارستی ایرانو- هیمالیا، در بردارنده لایه ها و عدسی های منفصل بوکسیت، لاتریت و کائولن در درون تشکیلات کربناتی روته (پرمین میانی- بالایی) است. آنالیزهای پراش پرتو X نشان می دهند که کانسنگ های لاتریتی از کانی شناسی نسبتا ساده ای برخوردار بوده و شامل کانی های هماتیت، بوهمیت، و کائولینیت به عنوان فازهای اصلی همراه با فازهای فرعی نظیر گوتیت، مونت موریلونیت، دیاسپور، ایلیت، کلریت، و روتیل می باشند. بر طبق ملاحظات سنگ نگاری، چنین استنباط می شود که کانسنگ ها طبیعت چند چرخه ای داشته و تکامل آنها تا حد زیادی بوسیله عملکرد فرایندهای دیاژنتیک و اپی ژنتیک تحت تاثیر قرار گرفته است. سیماهای پتروگرافیکی همراه با تجمعات کانیایی آشکار می سازند که کانسنگ های لاتریتی اغلب در یک محیط هوادار (vadose) نهشته شده اند. بر اساس شیمی عناصر اصلی، کانسنگ ها به سه نوع، (1) فریت بوکسیتی، (2) لاتریت و (3) لاتریت فریتی طبقه بندی می شوند. الگوی توزیع REEهای به هنجار شده به کندریت، درجه پایین تفریق LREEها از HREEها و همچنین آنومالی منفی ضعیف برای Eu را در طی لاتریت زایی نشان می دهند. این سیماها همراه با روابط صحرایی، و مقادیر تمرکز Al، Ti و Zr دلالت بر پروتولیت دیابازی کانسنگ ها دارند. بررسی آنومالی های Eu و Ce آشکار می سازند که شدت لاتریت زایی به طور مستقیم به افزایش pH آب زهکشی شده، تغییرات Eh، و نوسانات سطح سفره آب زیرزمینی مرتبط است. نتایج حاصل از یافته های ژئوشیمیایی شواهد قانع کننده ای را فراهم می آورند که خنثی سازی محلول های هوازده کننده اسیدی فرورو، اختلاف در درجه پایداری در برابر هوازدگی ما بین کانی های اولیه، تفاوت در درجه پایداری لیگندهای کمپلکس ساز، و ویژگی های شیمیایی عناصر، چهار فاکتور کلیدی کنترل کننده برای توزیع و رفتار عناصر اصلی، فرعی، جزئی و نادر خاکی در طی لاتریت زایی در شرق شاهین دژ هستند.