بررسی ابعاد ثاثیرپذیری ناصر تقوایی از آثار ویلیام فاکنر

دنیای پهناور ادبیات، روزانه شاهد ظهور و خلق آثار داستانی بی شماری است که هر کدام می توانند به نوبه خود تاثیر عمده ای در پیشرفت این گونه نگارشی داشته باشند. سرزمین کهن ایران نیز از دیرباز مهد داستان سرایی و قصه پردازی بوده. عشق، مرگ، خیانت و مفاهیمی که از این مقوله ها منشعب می شوند، تقریبا بیشتر موضوعات تشکیل دهنده همه آثار فاخر و یا ضعیفی هستند که در طول حیات نگارش بشر، بر روی صفحه کاغذ نقش بسته اند. بنابراین در دنیایی که معمولا مفهوم جدیدی برای تولد و رشد در عرصه نویسندگی وجود ندارد، می توان گفت که بسیاری از نویسندگان، خواسته یا ناخواسته، از یکدیگر تدثیر می پذیرند یا مضامینی مشترک و شبیه هم به دنیای داستان نویسی ارائه می دهند.
آثار ویلیام فاکنر که به اعتقاد بسیاری از منتقدین برجسته، بزرگترین نویسنده قرن بیستم است، با توجه به امتیازات فراوانی که در زمینه های مختلف اعم از شیوه های روایی، شخصیت پردازی، مفاهیم و مضمون های اجتماعی دارا است، همواره مرجع قابل تاملی برای نویسندگان داستان های مدرن بوده و حتی در ایران نیز که زمان زیادی از عمر داستان نویسی اش نمی گذرد، نیز نویسندگان بی شماری به تاسی از نوشته های او دست به نگارش آثاری زده اند. ناصر تقوایی، نویسنده و کارگردان مطرح ایرانی که داستان های اندکش در زمره بهترین داستان های ایرانی جای می گیرد نیز در آثارش به فاکنر علاقه و توجه خاصی نشان داده و جنبه های تاثیر پذیری وی از نوشته های فاکنر در بسیاری از موارد آشکارا و مشهود است. در این مقاله کوشش می شود به بررسی وجوه و ابعاد ثاثیرپذیری این نویسنده از آثار فاکنر پرداخته شود.