فراوانی افکار خودکشی در دانشجویان علوم پزشکی

آموزش، تجربه ای پر استرس می باشد و بدیهی است که این استرس در گروه های خاص جامعه چون دانشجویان و به ویژه در رشته های علوم پزشکی به دلیل همراه بودن استرس های محیط آموزشی با محیط بالینی می تواند پیامدهای جسمی و روانی متعددی به همراه داشته باشد.
این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افکار خودکشی در دانشجویان پرستاری مامایی و مرکز فوریت های پزشکی در سال 1389 در ایرانشهر انجام شده است.
این پژوهش، مطالعه ای توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. مشارکت کنندگان 288 دانشجوی پرستاری مامایی و مرکز فوریت های پزشکی شهر ایرانشهر بودند که در زمان اجرای پژوهش (از اردیبهشت تا پایان خرداد ماه 1389) در یکی از رشته های فوق مشغول به تحصیل بوده و به روش تمام شماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سنجش افکارخودکشی بک بود. داده ها پس از جمع آوری، با به کارگیری آمار توصیفی و آزمون های کای دو، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (05/0 = α).
میانگین نمره افکارخودکشی در نمونه مورد بررسی (83/16)73/20 بود. افکار خود کشی در بین 4/26% دانشجویان وجود داشت که 17% فکرخودکشی و 4/9% آمادگی جهت خودکشی داشتند. وجود این افکار با جنس، تاهل و مقطع تحصیلی رابطه معنی داری داشته (05/0 >P) اما با سن، رشته تحصیلی و اشتغال دانشجو ارتباط معنی داری نشان نداد(05/0. ضروری است خدمات مشاوره ای، کلاس های آموزشی راه های مبارزه با استرس و زندگی سالم برای دانشجویان برنامه ریزی گردد و حتی الامکان از افراد مجرب دعوت شود تا آزمون های روانشناختی مختلف را به عنوان تست غربالگری در سطح دانشگاه ها و حتی مدارس استفاده کنند که با تشخیص به موقع مشکلات روانی این قشر کارآمد، از آسیب های جبران ناپذیر آنها در آینده جلوگیری شود.