امنیت انرژی هند و ژاپن در برابر ایران

یکی از اصطلاحات نوین در ادبیات روابط بین الملل، اصطلاح امنیت انرژی است که در سالهای اخیر به بحثی متداول در نشست های علمی و سیاسی تبدیل شده است. تلاش برای تامین امنیت انرژی، نه تنها جایگاه ویژه ای در سیاست خارجی کشورهای صنعتی شده ای مانند ژاپن دارد، بلکه در دستور کار کشورهای در حال صنعتی شدن مانند هندوستان نیز جای گرفته و هر دوی این دسته از کشورها بر آن هستند تا هر چه بیشتر زمینه دسترسی امن و مطمئن به منابع انرژی وارداتی را فراهم آورند. در این پژوهش تلاش خواهد شد تا با در نظر گرفتن سیاست های امنیت انرژی در دستگاه دیپلماسی دو کشور قدرتمند آسیایی، ژاپن و هندوستان، به بررسی این سیاست ها در برابر ایران به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت خام در جهان و نیز دارنده یکی از بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان، پرداخته شود تا روشن شود این دو کشور آسیایی، که از مهمترین مشتریان نفت و گاز ایران به شمار می آیند، چه رهیافتی را در برپاداری امنیت انرژی مورد نیاز خود در برابر ایران در دهه های گذشته در پیش گرفته اند و این امر چه تاثیری بر روابط اقتصادی و سیاسی این کشورها با ایران بر جای گذاشته است. در این راستا، تلاش خواهد شد تا نقش ساختار سامانه بین الملل در شکل دهی به سیاست ها و استراتژی های امنیت انرژی این دو کشور نیز مورد توجه قرار گیرد.