الگوی توصیفی بحران در نظم و امنیت

توصیف بحران ها برای تشخیص اندازه و حجم آنها همراه با پیش بینی توانمندی مورد نیاز برای حل بحران، از اقدام های اساسی در مدیریت بحران است و هدف این پژوهش ارائه الگوی مناسب برای توصیف بحران در حوزه نظم و امنیت می باشد تا شناسایی و مدیریت کارآمد بحران های انتظامی میسر شود. برای این منظور با مرور ادبیات موضوع بر نظریه بورنت (1997) دایر بر اینکه معیارهای سطح تهدید، فشار زمانی، درجه کنترل پذیری و گزینه های واکنشی از عوامل موثر بر حجم بحران هستند به عنوان چارچوب نظری تحقیق تاکید شد.
تحقیق از نظر نوع و روش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف و ماهیت کاربردی است. بررسی های اکتشافی به روش کتابخانه ای انجام و پس از تدوین ادبیات موضوع، جامعه خبره به تعداد 25 نفر از صاحب نظران انتظامی انتخاب و به روش دلفی نظر آنها جمع آوری و با بهره گیری از منطق فازی در تصمیم گیری گروهی که روش مناسبی برای تجزیه و تحلیل داده های نادقیق است شاخص های نهایی تعیین و زمینه برای طراحی الگو فراهم شد.
چهار مولفه: ویژگی های بحران، عوامل بحران زا، ویژگی های سیستم بحران زده و عوامل بحران ستیز به عنوان مولفه های اثرگذار بر حجم بحران شناسایی شدند واز ترکیب و تلفیق آنها شانزده سطح بحران توصیف گردید.
با توجه به روابط بین ابعاد و مولفه های تشکیل دهنده حجم بحران، الگوی پیشنهادی تحقیق مربوط به شرایط زمانی و مکانی خاصی نمی باشد و به لحاظ داشتن قابلیت انقباض و انبساط قادر است هر پدیده اجتماعی مرتبط با نظم و امنیت را به درستی تحلیل و وقایع بحرانی را به نحو مطلوب توصیف نماید. همچنان که با استفاده از این مدل می توان سطوح شانزده گانه بحران را با ابعاد اقتصادی، سیاسی و... امنیت مرتبط دانسته و وضعیت بحرانی را تعبیر و تفسیر نمود.