نگرشی نو در گونه شناسی بحران

بحران ها و چگونگی مقابله با آن ها همواره به عنوان یکی از دلمشغولی های مهم انسان متمدن مطرح بوده است. از دوران کهن که فجایع و رخداد های مرگبار طبیعی چون زلزله سیل و یا رویداهایی تاسف بار با منشا انسانی مانند جنگ ها و درگیری های خانمانسوز در عرصه حیات بشر رخ می نمود تا به امروز که در عصر پیشرفت های شگرف علمی همچنان حوادث متاثر کننده و غیر قابل بازگشت طبیعی و انسانی به عنوان «بحران» فراروی جهانیان قرار دارد، اندیشمندان و مدیران سیاسی و اجتماعی در صدد چاره جویی و مقابله با آن بوده اند.
نوشتار حاضر با نگاهی به مفهوم بحران و پس از برشمردن شیوه های سنتی تقسیم بندی آن در صدد است رهیافتی جدید برای مقابله با بحران های عصر حاضر را که متناسب با پیچیدگی های زندگی امروز بشر است ارائه دهد. این مهم با عنوان نگرشی نو به گونه شناسی بحران مطرح شده است و در آن بحران های فراروی انسان به چهار گونه بحران های متعارف، غیرمنتظره، سرکش و دیر مهار و بنیادین طبقه بندی شده اند.
در این میان بحران های بنیادین به عنوان پیچیده ترین بحران های فراروی بشر که مختص انسان عصر حاضر است برای نخستین بار ارائه شده است.
این نوشتار که بر گرفته از منابع به روز گونه شناسی بحران است، در تعریف مفهوم گونه های چهارگانه بحران درصدد است مثال هایی را که منطبق با مسایل روز کشور عزیزمان باشد ارائه دهد. نوشتار حاضر در عین حال راه های مقابله یا کاستن از خسارت ها و عوارض گونه های چهار گانه بحران ها نیز ارائه می کند و بر اهمیت عنصر مطالعه و پژوهش در خصوص راه های کاستن از خسارات بحران یا جلوگیری از وقوع برخی از موارد آن (با منشا انسانی)، همچنین آمادگی و سرعت عمل مقابله با بحران های پیچیده تاکید می گذارد.