تاثیر روش تنظیم رطوبت بر زنده مانی بذر گیلاس وحشی و تعیین آستانه تحمل به خشکی

تنظیم رطوبت بذر یکی از عوامل مهم در نگهداری و افزایش دوام بذر با حفظ کیفیت آن می باشد که به روش های مختلفی انجام می شود. با توجه به اهمیت این عامل، این پژوهش به منظور بررسی تنظیم رطوبت و تعیین آستانه تحمل به خشکی بذر گیلاس وحشی با استفاده از روش وزنی در آون و دسیکاتور انجام شد. برای انجام این تحقیق پس از محاسبه وزن نمونه ها در سطوح رطوبتی مورد نظر، روند کاهش رطوبت در آون با استفاده از تغییر دما و در دسیکاتور با استفاده از سلیکاژل بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که همبستگی بالایی بین رطوبت محاسبه شده به روش وزنی و رطوبت واقعی وجود دارد، بنابراین استفاده از این روش در پیش بینی دوره کاهش رطوبت بذر گیلاس وحشی مناسب می باشد. همچنین در طی روند کاهش رطوبت، میانگین درصد زنده مانی بذر گیلاس وحشی در دسیکاتور در مقایسه با آون از وضعیت مطلوب تری برخوردار بود. همچنین با توجه به ثبات زنده مانی بذر گیلاس وحشی در طی روند کاهش رطوبت، آستانه تحمل به خشکی خاصی برای آن قابل تعریف نیست، بنابراین نمی توان رطوبت بحرانی معینی را برای بذر این گونه تعیین کرد.