بررسی مقایسه ای اثر روش های مختلف آماده سازی بر استحکام باند بین کامپوزیت مستقیم و کامپوزیت غیر مستقیم در محیط آزمایشگاه

یکی از جدیدترین سیستمهای ترمیم غیر مستقیم سیستم گرادیا است که دارای خواص فیزیکی عالی و زیبایی طبیعی و استحکام مکانیکی بالا و مقاوم در برابر سایش است. هدف از این مطالعه بررسی روش های مختلف آماده سازی بر استحکام باند بین کامپوزیت مستقیم (GC Gradia) و کامپوزیت غیر مستقیم (GC Gradia) بود.
آماده سازی ها شامل (ابرژن با ذرات اکسید آلومینیوم 50 میکرونی،ابرژن و اچینگ با اسید هیدروفلوریک 5/9%، ابرژن و اچینگ با اسید فسفریک 37%) بود. در این مطالعه تعداد 60 مکعب کامپوزیتی از جنس GC Gradia ساخته شده که به 3 گروه20 تایی تقسیم شدند. 500 سیکل حرارتی قبل از پروسه ترمیم اجرا شد. ابتدا سطح توسط فرز الماسی خشن و آماده سازی های سطحی انجام شد. پس از استفاده از ادهزیو G Bondدر تمام گروه ها، نمونه ها توسط کامپوزیت مستقیم ترمیم شدند. بعد از 500 سیکل حرارتی نمونه ها توسط یک کراس هد تیغه ای با سرعت نیم میلی متر در دقیقه شکسته شدند. اطلاعات بدست آمده توسط آنالیز واریانس یکطرفه و تست توکی و تست کولموگروف-اسمیونوف و تست کی2 ارزیابی شد.
در گروه اول کمترین استحکام باند برشی و در گروه دوم بیشترین استحکام باند دیده شد.
طبق نتایج به دست آمده بیشترین میزان استحکام پیوند در گروه دوم و بعد از آن در گروه سوم و کمترین میزان استحکام پیوند در گروه اول بود. یعنی بیشترین استحکام پیوند برای تعمیر جی سی گرادیا با استفاده از ابرژن یا اسید هیدروفلوریک بدست می آید.