تاثیر رفلکس آکوستیک بر ثبت مهار دگرطرفی گسیل های صوتی گذرا

آزمون مهار دگرطرفی گسیل های صوتی گوش سیستم وابران شنوایی را ارزیابی می کند. در این آزمون رفلکس آکوستیک یک عامل مداخله گر مهم محسوب می شود. امروزه کاربرد این آزمون به ویژه در کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی مرکزی رو به افزایش است بنابراین باید میزان تاثیر این عامل مداخله گر بر مهار دگرطرفی گسیل های صوتی گوش روشن باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر فعال شدن رفلکس آکوستیک بر مهار دگرطرفی گسیل های صوتی گذرای گوش بود.
این بررسی روی 39 فرد هنجار 18 تا 26 ساله با میانگین سنی 17/22 و انحراف معیار 34/2 از هر دو جنس صورت گرفت. در این پژوهش، از آزمون تعیین میزان کاهش بین گوشی، رفلکس آکوستیک، گسیل های صوتی گذرای گوش و مهار دگرطرفی آنها استفاده شد.
دامنه گسیل های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار در مردان به صورت معنی داری بیشتر بود(p=0/01). حداکثر میزان مهار قبل از فعالیت رفلکس در 2000 تا 3000 هرتز بود و با فعال شدن آن ضمن افزایش قابل توجه در تمامی باندهای فرکانسی(p=0/01)، حداکثر مهار در 500 تا 1000 هرتز رخ داد.
طبق نتایج پژوهش حاضر دامنه گسیل های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار دگرطرفی در مردان بزرگ تر بود. با ارائه مهارکننده دگرطرفی در سطوح شدت مختلف، مهار دگرطرفی گسیل ها همواره رخ می داد. افزایش شدت مهارکننده دگرطرفی باعث افزایش میزان مهار دگرطرفی می شد. با فعال شدن رفلکس عضله رکابی، میزان مهار به صورت معنی داری افزایش یافته و باند رخداد حداکثر مهار به فرکانس های پایین تر تغییر می کرد.