تعیین کارایی شیوه های توصیف تصویر و داستان گویی در نمونه گیری زبانی براساس شاخص میانگین طول گفته

به دلیل محدود بودن آزمون های استاندارد شده برای افراد فارسی زبان دچار اختلالات زبانی، جمع آوری نمونه زبانی خودانگیخته، بخش مهمی از پروتکل ارزیابی زبان را تشکیل می دهد. بر این اساس، انتخاب کارآمدترین روش نمونه گیری زبانی که در مدت زمان کوتاه، اطلاعات مناسبی را از توانش زبانی فرد ارائه کند، حایز اهمیت است. در این مطالعه، به مقایسه نمونه های زبانی فراخوانی شده توسط شیوه های توصیف تصویر و داستان گویی با هدف تعیین کارآیی این دو شیوه انجام شد.
در این پژوهش، 30 دانش آموز دختر پایه اول ابتدایی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای بررسی شیوه توصیف تصویر، از دو داستان مصور چهار تصویری استفاده شد، و نمونه زبانی از طریق داستان گویی، با تعریف یک داستان معروف کودکانه به دست آمد. دو شاخص مدت زمان جمع آوری نمونه زبانی و میانگین طول گفته مقایسه شد.
تفاوت معنی داری بین میانگین طول گفته حاصل از دو روش بالا مشاهده نشد(p>0/05). اما زمان نمونه گیری از طریق توصیف تصویر کوتاه تر از زمان نمونه گیری از طریق داستان گویی بود(p<0/05).
دو شیوه توصیف تصویر و داستان گویی توان یکسانی در فراخوانی نمونه زبانی دارند. از آنجایی که شیوه توصیف تصاویر در مدت زمان به مراتب کوتاه تری نمونه زبانی با پیچیدگی یکسان به دست می دهد، این روش می تواند به عنوان یک روش بهینه مورد استفاده بالینی قرار گیرد.