آزمایش تعقیب آرام در افراد مبتلا به میگرن

در بیماران مبتلا به میگرن وقوع علائم و نشانه های نورواتولوژیک به ویژه علائم دهلیزی از موارد شایع است. در این مطالعه نیز هدف اصلی از پژوهش، بررسی بخشی از سیستم دهلیزی مرکزی افراد مبتلا به میگرن با استفاده از آزمون های نیستاگموس خودبه خودی، نگاه خیره و آزمایش تعقیب آرام در فاز بین حمله ای این بیماران بود.
این مطالعه روی 30 بیمار مبتلا به میگرن و 38 فرد هنجار در محدوده سنی 18 تا 48 سال انجام شد. آزمایش نیستاگموس خودبه خودی، نیستاگموس نگاه خیره در جهت های راست، چپ و بالا و نیز آزمایش تعقیب آرام در سه سرعت 1/0، 2/0 و 4/0 هرتز در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
پنج نفر از افراد گروه مورد و پنج نفر از افراد گروه شاهد، نیستاگموس کمتر از سه درجه را نشان دادند که از نظر آماری تفاوتی بین این دو گروه مشاهده نشد. در هر دو گروه مورد و شاهد هیچ گونه نیستاگموس نگاه خیره در جهت های نگاه به روبه رو، راست، چپ و بالا در زاویه 20 درجه دیده نشد.
یافته های این مطالعه معنی داری آماری بهره و فاز تعقیب آرام را فقط در یکی از فرکانس های مورد بررسی نشان می دهد اما این معنی داری از لحاظ بالینی در محدوه طبیعی قرار گرفته است. به علاوه ساکادیک بودن تعقیب آرام در افراد گروه مورد، از دیگر یافته های مطالعه حاضر است.
این نتایج پیشنهادکننده وجود نقایص نورواتولوژیک جزئی در میگرن است که به احتمال زیاد ناشی از وجود نقص در عملکرد سیستم چشمی حرکتی با منشا دهلیزی مخچه ای است.