اثر درمان با داروهای پیشگیری کننده بر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در مبتلایان به میگرن

در بسیاری از مبتلایان به میگرن، مصرف داروهای پیشگیری کننده در کاهش حملات و علائم بیماری از جمله شکایات دهلیزی موثر است. با توجه به بهبود شکایات، احتمال تاثیر پذیری ساختارهای عصبی مسئول، به دنبال مصرف داروها وجود دارد. بنابراین هدف مطالعه حاضر، مقایسه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در مبتلایان به میگرن با و بدون درمان با داروهای پیشگیری کننده بود.
افراد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به میگرن در دو گروه بیماران تحت درمان با داروهای پیشگیری کننده 21 نفر و گروه بدون درمان 25 نفر بودند. محدوده سنی بیماران 60 - 20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL ثبت شد.
میانگین نسبت دامنه ای با p=0/02 و زمان نهفتگی بین قله ای در گوش راست با p=0/03 و در گوش چپ با p=0/001در گروه تحت درمان بیشتر از گروه بدون درمان به دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله p13، n23 و دامنه مطلق در دو گروه مشاهده نشد(p>0/05).
داروهای پیشگیری کننده میگرن، احتمالا در بهبود میانگین پارامترهای اصلی پاسخ در گروه بیماران تحت درمان نقش دارند.