روش های مدیریت طراحی در جوار آثار معماری مذهبی نمونه موردی: مزار شیخ صفی الدین اردبیلی

به دنبال طرح هایی که در گذشته و نیز اخیرا برای بافت کهن شهرها تصویب شد، طراحی در اطراف و حریم بلافصل آثار هنری، به خصوص مجموعه های مذهبی موجود در این محدوده ها، مدنظر طراحان میراث فرهنگی قرار گرفت و در این راستا طرح هایی ارایه شد، اما به دلیل قرارگیری موضوع طراحی در موقعیت خاص، تجمیع نظر مسئولین و ارگان های مختلف ذی نفع با افت و خیزهای فراوانی روبه رو شد. روند هفت مرحله ای طراحی در اطراف بقعه شیخ صفی الدین از نمونه های بارز و منحصر به فرد این مدعاست که محور اصلی پژوهش است. آنچه در بررسی این روند حاصل می شود چگونگی هماهنگی و توافق مابین طراحان و کارفرمایان طرح است؛ در حقیقت تنها وجود طراحان زبده و ارایه طرح های منسجم و شایسته یک بنا و اجرایی شدن آن کافی نیست، بلکه کمبود آگاهی سازمان های ذی ربط و مجریان طرح در زمینه ضوابط حریم آثار هنری، و نیز از متدلوژی طراحی و اهداف فرهنگی آنها، منجر به طولانی شدن زمان پذیرش و تصویب طرح ها می شود. لذا اهداف این پژوهش، دستیابی به روش های توانمند سازی فکری و توجیه طرح با توجه به مصالح کارفرما از طریق ارایه گام به گام و مرحله به مرحله طرح ها است که در انتها با توجه به بررسی های انجام شده، راهبردهایی ارایه خواهد شد. در این مسیر، علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، اعمال میدانی، بررسی نقشه ها و طرح ها، انجام گرفته که در مقاله ارایه خواهد شد.