بررسی سطح آنتی بادی هپاتیت ب و عوامل موثر در تغییرات آن در پرستاران

ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است. آلودگی به ویروس یکی از شایع ترین عفونتهای ویروسی و الویت های مهم بهداشتی در جهان محسوب می شود. یکی از گروه های در معرض خطر پرستاران می باشند، اندازه گیری تیتر آنتی بادی این ویروس می تواند در شرایط ضروری برای انجام اقدامات پیشگیرانه یا درمانی موثر باشد. این تحقیق به منظور تعیین سطح آنتی بادی هپاتیت B و عوامل موثر در تغیرات آن در پرستاران انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که در بین 283 نفر از پرستاران شاغل در مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تهران در سال 1389 انجام شد، نمونه گیری به صورت در دسترس انتخاب و مشخصات دموگرافیکی هر فرد در هنگام خون گیری اخذ شده و سپس تیتر آنتی بادی با روش ایمونواسی در محیط جامد و به کمک آنزیم نشاندار (الیزا) مورد ارزیابی قرار گرفت. تیتر در سه سطح نامناسب (کمتر از 10MIu/ML)، سطح محافظت کننده (مساوی یا بیشتر از 10MIu/ML و کمتر از 100) و سطح خوب (بیشتر از 100 MIu/ML) در نظر گرفته شد. اطلاعات پس از جمع آوری با SPSS 14 و آزمون آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و سطح معنی داری اختلاف ها روی (05/0< P) قرار داده شد.
در بررسی از 283 نفر، میانگین سنی آنها 1/ 7±36 سال بود، 219 نفر(30/77%) مونث و میزان تحصیلات 271 نفر (12/96%) لیسانس و 240نفر (81/84 %) غیر سیگاری بود. 49 نفر (13/17%) دارای سطح نامناسب، 105 نفر (10/37%) دارای سطح محافظت کننده و 129 نفر (58/ 45%) دارای سطح خوب آنتی بادی بودند. بین سن و وضعیت سیگار با سطح آنتی بادی ارتباط معنی داری وجود داشت (003/0=P).
افراد با دوره واکسیناسیون ناقص و با تیتر کمتر از MIu/ML10 جزو گروه های آسیب پذیر در برابر هپاتیت B محسوب می شوند، مهمترین اقدام شناسایی افراد حساس و مستعد و انجام واکسیناسیون می باشد تا از ابتلا آنان پیشگیری به عمل آید و علاوه بر آن در مورد عوامل موثر در تغیرات سطح آنتی بادی در افراد مستعد، آموزش لازم داده شود.