اهمیت و شیوه استناددهی به کتب آسمانی

در پژوهش، «استناد» امری ضروری است. استنادها باید با شیوه‌ای منظم و استاندارد مرتب شوند. شیوه‌های استناد، رویکردهای استاندارد برای استناد به منابعی هستند که مولف در تدوین اثر خود از آن‌ها بهره گرفته است. این شیوه‌ها، راهکارهایی را برای استناد درون‌متن - استناد به صفحه یا صفحه‌های دقیق از متن اصلی پژوهش - و برون‌متن - اطلاعات تکمیلی هر یک از استنادهای متنی در بخش پایانی که با عنوان فهرست منابع ذکر می‌شود - ارایه می‌دهند. شیوه‌های استناد، قوانینی برای حروف‌چینی، املاء، استفاده از حروف درشت و کوچک، نقطه‌گذاری و مواردی از این دست هستند. اغلب شیوه‌های استناد، مبتنی بر مقتضیات رشته‌ای تدوین شده‌اند. در این شیوه‌نامه‌ها، همچنین نوع ماده اطلاعاتی (کتاب، مقاله، پایان‌نامه، پایگاه اینترنتی و...) از نظر جنس و نوع استناد مورد توجه قرار می‌گیرد. در این میان، استناد به کتب آسمانی از جمله قرآن کریم که در بسیاری از پژوهش‌های حوزه اسلامی مورد استفاده قرار می‌گیرد، حایز اهمیت است. شیوه ترتیب قرارگیری هر یک از اجزای متون مقدس در استناد درون‌متنی و برون‌متنی، یکدستی در سازمان‌ها و پژوهش‌های خاص، مساله‌ای است که سعی می‌شود در این مقاله مورد بررسی قرار گیرد.