اثربخشی آموزش گروهی حل مساله بر فرسودگی زنان مراقبت کننده از عضو بیمار خانواده در شهر فلاورجان

با توجه به پیامدهای زیانبار مراقبت خانوادگی از بیماران مزمن بر بهداشت روان و بهزیستی این مراقبین و ضرورت تدوین مداخلات موثر در این زمینه، پژوهش حاضر به بررسی میزان اثربخشی آموزش گروهی حل مساله بر فرسودگی زنان مراقبت کننده از عضو بیمار خانواده می پردازد.
این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری می باشد. نمونه آماری شامل 40 زن مراقبت کننده از عضو بیمار خانواده می باشد که به شیوه نمونه گیری مبتنی بر هدف از بین مراقبین خانوادگی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر فلاورجان انتخاب و در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 20 نفر) جایگیری شدند. گروه مورد در 8 جلسه هفتگی آموزش گروهی حل مساله شرکت نمودند. هر دو گروه پرسشنامه فرسودگی مسلاچ (MBI-Maslach Burnout Inventory)، را در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (دو ماه بعد از اتمام برنامه آموزشی) تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مراحل پس آزمون و پیگیری، گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد میانگین نمرات کمتری در خستگی هیجانی و شخصیت زدایی و میانگین نمرات بیشتری در تحقق شخصی گزارش نموده اند (001/0P<).
یافته های این پژوهش، اثرمندی آموزش گروهی حل مساله در کاهش فرسودگی زنان مراقبت کننده از عضو بیمار خانواده را تایید نموده و می تواند در تعیین برنامه های پیشگیرانه و راهبردهای درمانی برای مراقبین خانوادگی مورد استفاده قرار گیرد.