ارزیابی توان هیدروکربن زایی سازند گدوان در میدان پارس جنوبی با استفاده از روش ΔLogR

امروزه، ارزیابی توان هیدروکربن زایی سازندها با استفاده از روش ∆logR (روشی براساس جدایی بین نمودارهای درون چاهی تخلخل(DT / CNL / RHOB)) و نمودار درون‎چاهی مقاومت ویژه (RT) به عنوان روشی مناسب در بسیاری از چاه های هیدروکربنی در جهان به کار برده می شود. آغاز این روش ها که در سال های 1980 مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت براساس تاثیرات لایه های دارای مواد آلی برروی نمودارهای درون چاهی بود. Passey et al. (1990) روشی را برای پیش بینی غنی شدگی ماده آلی در سنگ های مادر ارائه کردند که دارای دقت بالا و قابلیت بررسی محدوده وسیعی از درجه بلوغ بود. اساس این روش از برهم نهی نمودارهای درون چاهی تخلخل(صوتی، نوترون، چگالی) مقیاس بندی شده برروی نمودار درون چاهی مقاومت ویژه و تعیین مقدار جدایی بین این دو نمودار و محاسبه مقدار کل کربن آلی TOC و S2 است. با استفاده از این روش می توان در مراحل اکتشاف و تولید، ارزیابی نسبی مناسبی از سازندها را بدون تهیه نمونه به دست آورد. در این مطالعه، مناطق دارای غنی شدگی ماده آلی سازند گدوان در چاه SP-A واقع در ناحیه پارس جنوبی با استفاده از روش ∆LogR تعیین شده است و برای چاه SP-A نتایج حاصل از این بررسی با داده های مربوط به تجزیه پیرولیز راک اول نمونه های مغزه مقایسه شده اند که ارتباط خوبی نشان می دهند