رژیم های تغذیه ای و بوم شناسی دیرینه شکم پایان دریایی توالی کنگلومرایی بختیاری در منطقه شلمزار

رسوبات دریایی کم ژرفایی که به تازگی در توالی بختیاری در ناحیه شلمزار شناسایی شده اند، از نظر مجموعه فسیلی شکم پایان(گاستروپودها) مورد بررسی قرار گرفته اند. در طی مطالعات انجام شده، رژیم های تغذیه ای شکم پایان و بوم شناسی آنها تعیین و تفسیر شدند. بر اساس بررسی های سامان مند (سیستماتیک)، 21 جنس و 9 گونه از شکم پایان متعلق به 20خانواده، در برش مورد مطالعه شناسایی و معرفی شدند که در بین مجموع رخساره های واحد دریایی توالی بختیاری، در 7 تجمع و رخساره تجمع یافته اند. خانواده های تعیین شده از شکم پایان عبارتند از: Turritellidae، Conidae، Muricidae، Cerithiidae، Volutidae، Ranellidae، Strombidae، Olividae، Naticidae، (?) Mitridae، Triforidae،Aclididae، Plesiotrochidae، Trochidae، Melongenidae، Sorbeoconcha، Turbinidae، Cypredae، Cancellariidaeو. Buccinidae? Indet فراوان ترین شکم پایان به خانواده هایCerithiidae، Strombidae، Turritellidae و Turbinidae تعلق دارند. از نظر رژیم های تغذیه ای، شکم پایان شناسایی شده در چهار گروه: 1) معلق خواران با قابلیت جابه جایی، 2) جوندگان همه چیز خوار، 3) گوشت خواران و 4) علف خواران جای گرفته اند که در این بین با توجه به تجمع بقایای گیاهی و عدسی های زغال سنگ در بیشتر رخساره های رسوبات دریایی، انواع علف خوار گسترش و پراکندگی بیشتری دارد. بر اساس نوع عادت های غذایی شکم پایان، پراکندگی آنها تحت کنترل تغییرات انرژی و آشفتگی آب، میزان مواد معلق آب، میزان رسوب گذاری و مقدار نفوذ خرده های گیاهی به درون حوضه بوده و نشان دهنده بخش های پرانرژی تر میان کشندی (اینترتایدال) تا نواحی میانی، کم انرژی تر و ژرف تر منطقه کم نور (الیگوفوتیک) در یک رمپ میانی با ژرفایی حدود 40 متر هستند. همچنین، لازم به بیان است که با فراوانی مواد غذایی در محیط و همچنین افزایش ژرفا، اندازه صدف شکم پایان تحلیل یافته است که بر این اساس، شکم پایان شناسایی شده، به دو دسته ریزشکم پایان و درشت شکم پایان تقسیم بندی می شوند. نزدیکی تاکسون های کشف شده در رسوبات دریایی توالی بختیاری با نمونه های گزارش شده از تتیس مدیترانه ای و به ندرت اقیانوس هند و دریای کاراییب، گویای این واقعیت است که ناوه (تراف) زاگرس در زمان زندگی گروه های جانوری شناسایی شده، بیشترین ارتباط را با حوضه های مدیترانه ای و پاراتتیس داشته است.