رشد جسمانی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور در مشهد

مبتلایان به تالاسمی ماژور، باید از زمان تشخیص بیماری تا آخر عمر هر 3 الی 4 هفته یک بار خون دریافت نمایند. اگر چه تزریق خون، سبب از بین رفتن علایم حاد بیماری می گردد، ولی عقب افتادگی شدید رشد جسمانی ناشی از اضافه بار آهن را در دهه دوم عمر به جا می گذارد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مورد شاهدی بوده که به روش مقطعی به بررسی رشد جسمانی در مبتلایان به تالاسمی ماژور پرداخته است. گروه مورد شامل 100 بیمار 2 تا 18 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور و گروه شاهد مشتمل بر 340 دختر و پسر سالم در همان رده سنی بودند.
در گروه مورد، میانگین و انحراف معیار میزان هموگلوبین و فریتین، به ترتیب 5/1 ± 5/8 گرم در دسی لیتر و 525 ± 2183 نانوگرم در میلی لیتر بود. یافته های ناشی از وزن، قد ایستاده و نشسته در گروه مورد نشان داد که وزن 9/48%، قد ایستاده 4/53% و قد نشسته 3/73% دختران و وزن 7/52%، قد ایستاده 4/56% و قد نشسته 5/74% پسران، زیر صدک پنج منحنی رشد قرار داشت. نتایج ناشی از مقایسه قد و وزن گروه مورد و شاهد نشان داد که با افزایش سن، اختلاف معناداری در اکثر گروه ها دیده می شود.
نارسایی رشد، یافته ای طبیعی در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور است. اصلی ترین علل نارسایی رشد در این گونه افراد شامل آنمی، هیپوکسی مزمن و اضافه بار آهن می باشد.