چالش های ناشی از هپاتیت B در انتقال خون در ایران

هپاتیت B یکی از خطرناک ترین عوامل ایجاد عفونت کبدی در جهان و اولین عامل شناخته شده مسوول عفونت های پس از انتقال خون می باشد و بر این اساس تمام واحدهای اهدایی و فرآورده های خونی از نظر آلودگی با این ویروس مورد بررسی قرار می گیرند. ژنوتیپ های HBV، به هشت گروه تقسیم می شوند که ژنوتیپ D نوع غالب در ایران است. عفونت مخفی هپاتیت B، در سراسر جهان شایع است و احتمال انتقال عفونت هپاتیت B از این طریق، یکی از نگرانی های مراکز انتقال خون می باشد.
در این مقاله تلاش شده است با مرور مقاله های منتشر شده در ارتباط با هپاتیت B و انتقال خون در ایران، تصویری از وضعیت هپاتیت B در ایران در مقایسه با جهان ارایه دهیم.
مطالعه هایی که در ایران صورت گرفته است، آمار متغیری از ابتلا به عفونت هپاتیت B را نشان می دهد. در بیماران تالاسمی، همودیالیزی و معتادان تزریقی به ترتیب؛ 5/1%، 1/5% و 8/5% از نظر HBsAg مثبت هستند. میزان عفونت مخفی هپاتیت B نیز از 15/0 تا 5/1 درصد متغیر است. از بین اهدا کنندگان خون، میزان HBsAg در گزارش های مختلفی به میزان 47/0%، 41/0%، 23/0%، 4/0% و 08/1% عنوان شده است. این در حالی است که میزان شیوع عفونت در اهداکنندگان مستمر بسیار پایین می باشد.
با توجه به اهمیت غربالگری ویروس هپاتیت B در اهداکنندگان خون، استفاده از آزمون های تشخیصی حساس به ویژه آزمون های مولکولی جهت کاهش زمان پنجره آزمایشگاهی بسیار حایز اهمیت می باشد.