فراوانی مقاومت جدایه های بالینی کلستریدیوم دیفیسیل علیه آنتی بیوتیک های رایج درمانی در ایران

بیماری های اسهالی به عنوان پنجمین علت مرگ و میر درسراسر جهان شناخته می شوند. باکتری کلستریدیوم دیفیسیل یکی از عوامل ایجاد بیماری های شدید روده ای مانند اسهال و کولیت کشنده در بزرگسالان و کودکان بستری شده در بیمارستان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی مقاومت جدایه های بالینی کلستریدیوم دیفیسیل علیه آنتی بیوتیک های رایج درمانی مانند مترونیدازول، آمیکاسین، سفتازیدیم، ایمیپنم و سیپروفلوکساسین در ایران بود.
هشتاد و شش جدایه ی بالینی کلستریدیوم دیفیسیل از نمونه ی مدفوع بیماران مشکوک به اسهال ناشی از مصرف آنتی بیوتیک، جداسازی شدند و بر روی محیط های مناسب کشت داده شدند، سپس DNA ژنومی جدایه های فوق استخراج شد و برای PCR (Polymerase chain reaction) ژن های cdd-3، tcdA و tcdB به کار گرفته شد و به تایید مولکولی رسید. بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی این جدایه ها بر ضد پنج آنتی بیوتیک مترونیدازول، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم، ایمیپنم و آمیکاسین با روش انتشار دیسک انجام گرفت.
نتایج نشان داد که فراوانی مقاومت نسبت به سفتازیدیم، آمیکاسین، ایمیپنم و سیپروفلوکساسین به ترتیب برابر با 82 جدایه (96 درصد)، 81 جدایه (94 درصد)، 76 جدایه (88 درصد) و 60 جدایه (70 درصد) بود. هیچ جدایه ی مقاومی علیه مترونیدازول یافت نشد. به صورت کلی با توجه به اطلاعات به دست آمده از این مطالعه مشخص شد که میزان بالایی از مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های فوق در بین جدایه های بالینی کلستریدیوم دیفیسیل در ایران وجود دارد.
با توجه به رژیم های تجویز دارو علیه اسهال های ایجادشده در اثرمصرف آنتی بیوتیک در ایران و همچنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، به نظر می رسد که مترونیدازول هنوز یک داروی موثر در رفع عفونت های ناشی از باکتری کلستریدیوم دیفیسیل در ایران می باشد. اما به منظور جلوگیری از گسترش جدایه های مقاوم و جلوگیری از ایجاد عفونت های باکتریایی، نظارت مستمر بر چگونگی وضعیت مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها امری ضروری به نظر می رسد.