ارزیابی بیولوژیک لتروزول بارشده در نانوکپسول های لیپیدی بر روی رده ی سلولی MCF-7

مهار کننده های آروماتاز از جمله لتروزول با جلوگیری از سنتز استروژن در درمان سرطان های سینه ی وابسته به استروژن کاربرد دارند ولی تاثیر آن ها روی بافت های سالم در کنار بافت های سرطانی، عوارضی را در مریض ایجاد می کند. طراحی یک روش دارورسانی هدفمند می تواند کارایی این داروها را اختصاصی کند. یکی از این روش ها فرموله کردن لتروزول در نانوکپسول های لیپیدی است.
نانوکپسول های لیپیدی در اندازه ای کمتر از 100 نانومتر با استفاده از روش تغییر فاز تهیه شد و با تعیین اندزه ی ذره ای، پتانسیل زتا و اندکس پلی دیسپرسیتی توسط دستگاه زتا سایزر مالورن، ارزیابی گردید. در ادامه اثر سایتوتوکسیک نانوکپسول های حاوی لتروزول و لتروزول آزاد، توسط روش MTT بر روی سلول های MCF-7، که از سرطان پستان و دارای گیرنده ی استروژنی هستند، مقایسه شد.
از بین همه ی فرمولاسیون های طراحی شده، فرمول S17O20L1.5W3.5 که دارای اندازه ی ذره ای 9/3 ± 100، پتانسیل زتای 4/0 ± 6/3-، اندکس پلی دیسپرسیتی 08/0 ± 283/0 و کارایی بارگیری 5/1 ± 6/96 بود، انتخاب گردید. سمیت سلولی نانوکپسول های طراحی شده معادل 80 درصد سمیت سلولی لتروزول و وابسته به دوز بود، به طوری که غلظت 5/1 محلول استوک بیش از 60 درصد و غلظت 10/1 آن کمتر از 40 درصد از سلول ها را کشت.
نانو کپسول های لیپیدی لتروزول اثربخشی مناسبی بر علیه سلول های سرطانی MCF-7 از خود نشان می دهد که قابل قیاس با داروی آزاد لتروزول می باشد.