توانمندسازیروان شناختی: راهبردی برای ارتقاءتصمیم گیری مشارکتی و رفتارهای فرا نقشی

در این پژوهش رابطه بین تصمیم گیری مشارکتی(متغیر پیش بین)، رفتارهای فرا نقشی (متغیر ملاک) با توانمندسازی روان شناختی (متغیر میانجی) کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه مورد بررسی قرار می گیرد.
جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه به تعداد 480 نفر و نمونه تحقیق متشکل از 214 نفر کارمند زن و مرد می باشد که با شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده وبرای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی مانند شاخص هایگرایشمرکزی، شاخص هایپراکندگی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگیو رگرسیون چندگانه استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان می دهد که متغیر توانمندسازی روان شناختی و مولفه های آن یعنی: تاثیرگذاری، استقلالومعنی داری(بجز مولفهخودآرایی) نقش میانجی در رابطه بین تصمیم گیری مشارکتی با رفتارهای فرا نقشی کارکنان دارند و بین تصمیم گیری مشارکتی و توانمندسازی روان شناختی کارکنان رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد، همچنین رفتارهای فرا نقشی کارکنان به توانمندسازی و همه مولفه های آن بجز استقلال بستگی دارد.
با توجه به نتایج فوق توجه به توانمندسازی روان شناختی کارکنان به عنوان عامل تاثیرگذار در میزان مشارکت کارکنان در تصمیم گیری ها و بروز رفتارهای فرا نقشی آن ها حائز اهمیت می باشد.