تحلیل کارکرد مکانی شهرک اداری شهریار بر اساس اصول پدافند غیرعامل

بحث پدافند غیرعامل و خصوصا کاربرد آن در ژئوپلیتیک و برنامه ریزی شهری، تاریخچه ای طولانی دارد. صحت این ادعا را می توان در جنگ های صدر اسلام (سلمان فارسی) و تدابیر دفاعی همچون حفر خندق، حصار و ایران باستان (کوروش) در ساخت: کهندژ، شارستان، رباط، دیوار و... جستجو نمود؛ اما با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییرات بنیادین در تسلیحات نظامی، لزوم به کارگیری پدافند غیرعامل نوین در کاهش تلفات و خسارات جنگ های نوین به خصوص در شهرها بیش از پیش احساس می گردد. ایران به عنوان یک بازیگر مستقل بین المللی با اهداف ایدئولوژیک مثل: مردم سالاری دینی، اقتدارگرایی (عزت طلبی)، ضد هژمونی، حفظ تمامیت ارضی، استقلال سیاسی، الگوی پیشرفت بومی، قدرت سازی، بازتولید قدرت، تمدن سازی، تمدن معنوی، و بنیان امپریالی که کوروش ایران را براساس آن بنا نهاد و همچنین به دلیل قرارگیری در خاورمیانه و موقعیت های منحصر به فرد ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر، ژئوایدئولوژیک، هیدروپلیتیک، آئرواستراتژیک، ژئومدیا، تجربه هزار سال پیش قراولی تمدنی دنیا، تمدن ده هزار ساله و رسالت جهانی؛ مورد طمع، ترس و تهدید هژمونی (سلطه) جهانی به سرکردگی امریکا و اسرائیل می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و متغیرهای مورد بررسی در آن شامل: شناسایی مکان های حیاتی، حساس و مهم شهرستان شهریار، به منظور کاهش خسارت های ناشی از حملات دشمن و بالا بردن قدرت دفاعی و آستانه مقاومت ملی در جهت شهرسازی دفاعی و شهر قدرت می باشد. روش جمع آوری اطلاعات عمدتا کتابخانه ای بوده و با توجه به نوع تحقیق، از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است. در این مقاله از روش ماتریسی برای بررسی انطباق نظام شهری شهریار با اصول پدافند غیرعامل استفاده شده که به شناسایی شهرک اداری شهریار و تبعات تمرکز بیش از 40 مرکز در این شهرک پرداخته است. نتایج تحقیق، بیانگر عدم رعایت اصول پدافند غیرعامل در این شهرک اداری می باشد.