فمینیسم و عرفی شدن دین

مدرنیته یا تجدد عبارت از مجموعه اوصاف و ویژگی های تمدن جدید است که طی چند قرن اخیر در اروپا و آمریکای شمالی ظهور کرده است. سکولاریزاسیون یا عرفی شدن دین، مفهومی است که برای توصیف و تحلیل فرایندهای جوامع مدرن به کار برده می شود. این فرایند دین جدایی به معنای فرایند تفکیک و تمایز ساحت های قدسی و عرفی از یکدیگر و تحدید حدود و تبیین مناسبات میان آنها است. فمینیسم را می توان به یک معنا برآمده از تمدن جدید غربی و به معنای دیگر واکنشی درباره مدرنیته دانست. در این راستا، فمینیسم در تقابل مستقیم با سنت قرار می گیرد و در تحلیل های خود نسبت به سنت، از دین به عنوان یکی از مهم ترین مولفه ها علیه تبعیض جنسیتی انتقاد شدید می کند. به این ترتیب، باید گفت که میان عرفی شدن دین و جنبش اجتماعی فمینیسم، علقه و ارتباط های قابل توجهی وجود دارد. عرفی شدن دین، در یکی از معانی خود که به دنبال ارائه تفسیر جدید و این دنیایی از دین است، توجه بسیاری از فمینیست ها را به طور عام و فمینیست های دین گرا را به طور خاص، به خود اختصاص داده تا به این وسیله با از بین بردن نقش فرانهادی دین، دین را با درخواست های فمینیسم سازگار کند. در این راستا، ما درصددیم تا با توجه به این علقه و ارتباط، علاوه بر برشمردن شاخص های عرفی شدن دین و نیز فمینیسم، بر برخی از مصادیق ارتباط این شاخص ها تاکید کنیم.