اثر پیش تیمار اسپرمیدین و متیلن بلو بر برخی پاسخ های فیزیولوژیکی گیاه بابونه (Matricaria recutita L) به تنش شوری

شوری یکی از مهم ترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و تولید در گیاهان در سراسر دنیا است. شناسایی و به کاربردن ترکیباتی که بتوانند تحمل گیاهان را به تنش های محیطی از جمله شوری افزایش دهند از نقطه نظر تئوری و عملی حایز اهمیت است. در این پژوهش، اثرات پلی آمین اسپرمیدین در افزایش تحمل به شوری در گیاه بابونه مورد بررسی قرار گرفت. تنش شوری در گیاه بابونه باعث کاهش رشد گردید و مقدار پراکسید هیدروژن، مالون دآلدئید و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان آسکوربات پراکسیداز و گایاکل پراکسیداز را به طور چشمگیری افزایش داد. پیش تیمار گیاهان بابونه با اسپرمیدین اثر معنی داری بر رشد ساقه و فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز نداشت در حالی که مقدار پراکسید هیدروژن و مالون دآلدئید را به میزان معنی داری کاهش و رشد ریشه و فعالیت آنزیم گایاکل پراکسیداز را به طور معنی داری افزایش داد. کاربرد اسپرمیدین توام با متیلن بلو (به عنوان بازدارنده مسیر عملکرد نیتریک اکسید از طریق گوانیلات سیکلاز) اثر اسپرمیدین در افزایش رشد ریشه، کاهش مقدار پراکسید هیدروژن و مالون دآلدئید و فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز را خنثی نمود در حالی که اثر معنی داری بر میزان رشد ساقه و فعالیت آنزیم گایاکل پراکسیداز نداشت. بنابراین به نظر می رسد که اثرات Spd بر این پارامترهای فیزیولوژیکی به احتمال زیاد از طریق تولید نیتریک اکسید و مسیر سیگنالینگ گوانیلات سیکلاز صورت می گیرد اما مطالعه بیشتر برای بررسی جزئیات لازم است.